Little Strangers J+A

 Ενα ποίημα για τον πόλεμο , με αφορμη το Συμποσιο ποιησης της Αριστεας μας , πολυ επικαιρο για τις μέρες που περασαν και για τις μέρες της εβδομάδας των Παθών .΄Πραγματικά οταν ειδα αυτη την φωτογραφία τις πρωτες μέρες του πολέμου απο την βομβαρδισμένη Μαριουπολη συγκλονίστηκα . Πάνω της εκτισα αυτο το ποιημα . Στο συμποσιο αυτο απολαυσαμε 27 ποιηματα -διαμαντια αξιζει να τα διαβασετε .   Τα μικρά παιδιά , που έπαιξαν όλη μέρα   απόκαμαν στα κρεββατάκια   τους . Ακριβώς την στιγμή που βυθίζονται στον ύπνο   κάποιος δεν   λογάριασε το όνειρο .       Τι ανόητο , ξαφνικά για να εισβάλλει ο πόλεμος , ανοίγουν τόσα παράθυρα   ώστε δεν μένει τοίχος να ακουμπήσουν   τα μικρά παιδιά   .   Επιμένουν οι άξονες στην ασυμμετρία τους , δύσκολη ισορροπία . Μέσα από στρόβιλους   εμπιστεύεσαι το αίνιγμα της ζωής και του θανάτου . Η φωτιά μεταστρέφεται σε στεναγμό , η σμίκρυνση σε αιωνιότητα . Επειτα ο άνθρακας   συμμετρικός , ανενεργός .   Το πιο απλό πράγμα

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαίρης  μας για την   ''Γήινη ματιά " '' Εικόνα και Φράση #2 '' Η εικόνα που διαλεξα ακολουθεί  και η φράση με κόκκινο είναι αυτή που θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στην συμμετοχή μου Ζούσαν και οι δυο σε μια μικρή επαρχιακή παραθαλάσσια πόλη  . Εκείνη, η Ουρανία , πήγαινε ακόμη σχολείο , ένα όμορφο ζουμερό κορίτσι που έψαχνε να βρει τον εαυτό του και εκείνος ο Βλάσσης , ένας αυτοδημιούργητος , πολλά υποσχόμενος νέος άνθρωπος που μόλις είχε ανοίξει ένα ωρολογοποιείο με την βοήθεια του θείου του στη παραλιακή λεωφόρο , όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά .   Κράτησε η σχέση τους ολόκληρο καλοκαίρι ,  δροσερή σαν την καλοκαιρινή αύρα και τα σπέσιαλ παγωτά που τόσο της άρεσαν . Το φθινόπωρο οι δρόμοι τους χώρισαν . Δυο χρόνια αργότερα , έφτασε από την Αθήνα μια κοινωνική λειτουργός με αυστηρό βλέμμα και έναν παραφουσκωμένο φάκελο . Του είχε εξηγήσει από το τηλέφωνο , ότι ήταν έκτακτη ανάγκη να συναντηθούν , εκείνος δέχθηκ