Νόστος

 Συναντηθήκαμε πραγματικά μόνο μια φορά  , αλλά ήταν σαν να γνωριζόμαστε χρόνια .Ήταν λες και είμαστε δυο καλοί φίλοι από παλιά που σίγουρα θα συναντηθούμε πολύ σύντομα πάλι . Ήταν Δευτέρα πρωί , με έναν ανοιξιάτικο ήλιο στον ουρανό του Νέου Φαλήρου ακριβώς κάτω από τις κερκίδες του Σ.Ε.Φ  σε έναν  απρόσωπο χώρο όπου  έπρεπε τα φορτηγά της περιφέρειας Αττικής να στοιβάξουν όλη την ανθρωπιστική βοήθεια από τους Δήμους , τα σχολεία , τα εργοστάσια , τις επιχειρήσεις που συγκεντρώθηκε με την βοήθεια όλων για τους σεισμόπληκτους της Τουρκίας .

Ευτυχώς πέρα από τους οδηγούς  της περιφέρειας που έδιναν τον καλλίτερο τους εαυτό , υπήρχαν όπως πάντα πολλοί εθελοντές Έλληνες  και Τούρκοι ,  όλων των ηλικιών που βοηθούσαν με όλη τους την ψυχή . Ο όγκος των προσφορών τεράστιος , η δε  ανάγκη συντονισμού και  διαχωρισμού  των ειδών  σε κατηγορίες εξίσου  επιτακτική .

Στη προσπάθεια λοιπόν να συντονιστούμε και να συνεργαστούμε  όλοι εμείς , γνωριστήκαμε με τον Τζαμαλ .Ένα υπέροχο ευγενικό  πλάσμα ,με ένα γαλάζιο χαμόγελο  που ανέλαβε τον ρόλο του μεταφραστή  , ανάμεσα σε εμάς και στο επιτελείο του Τούρκικου προξενείου που είχε φτάσει πρώτο στο χώρο .   Αυτοσυστήθηκε ως ουδέτερος αλλοδαπός  , μια ιδιότητα που αρκετές φορές τον είχε γλυτώσει από πολλές δυσκολίες όπως μου είπε  . Έμενε στην Ελλάδα περισσότερο από δέκα χρόνια και χειριζόταν εξαιρετικά την Ελληνική γλώσσα .     

Αργά  το απόγευμα εκείνης της Δευτέρας  εχοντας  πια  καταμερίσει αρμοδιότητες ανα κατηγορία ειδών αποφασίσαμε να σταματήσουμε και συνεχίσουμε  τις επόμενες μέρες .  Περπατήσαμε αρκετή ώρα στο Σ.Ε. Φ με τον Τζαμαλ ,προς την ίδια κατεύθυνση εγώ θα έπαιρνα το τραμ και εκείνος θα περνούσε από την υπόγεια διάβαση   απέναντι στον ηλεκτρικό .  

Περπατούσαμε  και ο λόγος του ξεχυνόταν σαν χείμαρρος. Με ευχαριστούσε για όλη αυτή την αγάπη και την συμπόνοια που δείχνουμε στο λαό του και εγώ πραγματικά ένοιωθα τόσο μικρή και ντρεπόμουν γνωριζοντας πως ειχαμε κανει το αυτονόητο   .Οι πόλεμοι , οι εκφοβισμοί των πολιτικών γίνονται από εγωισμό και φανατισμό γιατί είναι ανίκανοι να δουν τους λαούς ως σύνολο , μου έλεγε και η φωνή του βράχνιαζε περίεργα και  τα μάτια του δάκρυζαν . Ήταν και αυτός θύμα τέτοιων παθών .Οι πολιτικοί και οι εμπάθειες τον ανάγκασαν να αλλάξει τρεις πόλεις , η τρίτη ηταν η Μαλάτια , κοντα στο επίκεντρο του σεισμού  και τελευταία ήρθε στην Ελλάδα  .    Το ένα ταξίδι που βρίσκεται πάνω , πάνω στη λίστα του είναι ένα ταξίδι στη πόλη που γεννήθηκε . Για τον καθένα ο τόπος της γέννησης και των νεανικών του χρόνων είναι ιερός και ιδανικός πόσο μάλλον όταν αυτός ο τόπος αποκαλείται Βασιλεύουσα... Με κάθε ευκαιρία η καρδιά ζητά να γυρίσει πίσω το χρόνο να ξαναπερπατήσει τα γρανιτένια  σοκάκια που περπάτησε στα νιάτα της, να οσμιστεί  τις μυρωδιές της νιότης, να ισορροπήσει με τέχνη πάνω   στις πεζούλες για να αγναντέψει πέρα βαθιά την θάλασσα , να  ακούσει γνώριμους ήχους των νεανικών χρόνων και να νιώσει τα αισθήματα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας...  . Όλα αυτά τα  ονειρευόταν κάθε βράδυ και αλλοτε ένοιωθε πως ήταν στην κορφή και αλλοτε πάλι κατρακυλούσε στο γκρεμό   και έκανε μέρες να συνέλθει .  Μην με ρωτήσετε δεν πρόλαβα να μάθω άλλα , ούτε επίθετο , ούτε διεύθυνση , ούτε εργασία . Δεν μίλησε για τα φαγητά που του αρέσουν , αν έχει οικογένεια , αν αγαπάει τα ζώα  …..   

Όταν φτάσαμε στην υπόγεια διάβαση χαιρετηθήκαμε με την σκέψη πως θα συναντηθούμε τις επόμενες μέρες .Τον παρατηρούσα  να απομακρύνεται   προς την άλλη πλευρά ,σαν να περπατούσε πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί ,ήρεμος , πλημμυρισμένος στο αργυρό  φως του απόβραδου   ,  ένας απλός  όμορφος  ελεύθερος Άνθρωπος γεμάτος ευγένεια και καλοσύνη.  

 Αγιάτρευτος ο πόνος του νόστου Τζαμάλ  !!!!!  

Φίλοι και φίλες αυτη ειναι η συμμετοχή μου στην μινι Σκυταλη # 5 , της Μαιρης μας  που μας δίνει πάντα την ευκαρία μέσα απο τα δρώμενα της να εκφραστούμε .ενα τεραστιο ευχαριστω Μαιρη μου