Little Strangers J+A

 Ενα ποίημα για τον πόλεμο , με αφορμη το Συμποσιο ποιησης της Αριστεας μας , πολυ επικαιρο για τις μέρες που περασαν και για τις μέρες της εβδομάδας των Παθών .΄Πραγματικά οταν ειδα αυτη την φωτογραφία τις πρωτες μέρες του πολέμου απο την βομβαρδισμένη Μαριουπολη συγκλονίστηκα . Πάνω της εκτισα αυτο το ποιημα . Στο συμποσιο αυτο απολαυσαμε 27 ποιηματα -διαμαντια αξιζει να τα διαβασετε .   Τα μικρά παιδιά , που έπαιξαν όλη μέρα   απόκαμαν στα κρεββατάκια   τους . Ακριβώς την στιγμή που βυθίζονται στον ύπνο   κάποιος δεν   λογάριασε το όνειρο .       Τι ανόητο , ξαφνικά για να εισβάλλει ο πόλεμος , ανοίγουν τόσα παράθυρα   ώστε δεν μένει τοίχος να ακουμπήσουν   τα μικρά παιδιά   .   Επιμένουν οι άξονες στην ασυμμετρία τους , δύσκολη ισορροπία . Μέσα από στρόβιλους   εμπιστεύεσαι το αίνιγμα της ζωής και του θανάτου . Η φωτιά μεταστρέφεται σε στεναγμό , η σμίκρυνση σε αιωνιότητα . Επειτα ο άνθρακας   συμμετρικός , ανενεργός .   Το πιο απλό πράγμα

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαίρης  μας για την   ''Γήινη ματιά " '' Εικόνα και Φράση #2 '' Η εικόνα που διαλεξα ακολουθεί  και η φράση με κόκκινο είναι αυτή που θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στην συμμετοχή μου Ζούσαν και οι δυο σε μια μικρή επαρχιακή παραθαλάσσια πόλη  . Εκείνη, η Ουρανία , πήγαινε ακόμη σχολείο , ένα όμορφο ζουμερό κορίτσι που έψαχνε να βρει τον εαυτό του και εκείνος ο Βλάσσης , ένας αυτοδημιούργητος , πολλά υποσχόμενος νέος άνθρωπος που μόλις είχε ανοίξει ένα ωρολογοποιείο με την βοήθεια του θείου του στη παραλιακή λεωφόρο , όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά .   Κράτησε η σχέση τους ολόκληρο καλοκαίρι ,  δροσερή σαν την καλοκαιρινή αύρα και τα σπέσιαλ παγωτά που τόσο της άρεσαν . Το φθινόπωρο οι δρόμοι τους χώρισαν . Δυο χρόνια αργότερα , έφτασε από την Αθήνα μια κοινωνική λειτουργός με αυστηρό βλέμμα και έναν παραφουσκωμένο φάκελο . Του είχε εξηγήσει από το τηλέφωνο , ότι ήταν έκτακτη ανάγκη να συναντηθούν , εκείνος δέχθηκ

  'Ενα ποιήμα , η συμμετοχή μου στο καινουριο δρώμενο της υπέροχης Μαιρης μας  Μια προεπιλεγμένη εικόνα και εξι λέξεις  :  μυστήριο , κανάλι , ξεφάντωμα ,μάσκα ,μουσική ,ειδύλλιο. ,  Σκεπάστηκα με πέπλα επτά . Το πράσινο , το γρανιτένιο ροζ της μουσικής  το κίτρινο της σκιάς ,εκέινο του χιονιού  το σμαραγδι του ξεφαντώματος , εκέινο της βερυκοκιάς  και τελευταίο το μαυρο του μυστηριού . Επτά πέπλα , για να με ξεσκεπάσεις επτά φορές . Μυρώθηκα με μύρα επτά , για να με μυρίσεις επτά φορές . Το βράδυ δέχεται τη μυρωδιά του καναλιού  και εσυ επιστρέφεις μελαγχολικός στο ειδύλλιο μας . Αγάπησε με , Ψιθυρισε μου ποια είμαι . Μαγεψέ με , με την ιδια μου την ομορφιά . Ως και οι μάσκες δεν αντιστέκονται πολύ απόψε ...... Να ζω ήθελα αποκοιμισμένη  μες στο γλυκό σου ψίθυρο . Δεν απομένει παρά να ξημερώσει . ο ήλιος θα αρπάξει την πόλη ,  ένα , ένα θα λυθουν τα μυστήρια  και εγώ θα βαδίζω αντίθετα στον ήλιο ανάμεσα στα δένδρα  . Ευχαριστώ  όλους τους φίλους και τις φίλες που ψήφισαν το ποίημα